LUNA ZEGT: “HET PAST WEL!”

“Nee, dat gaat niet lukken hoor. Nee, dat past nooit”, hoorde ik gisteren meerdere malen. We hadden een borrel, want partner P. was jarig. Vol trots liet ik iedereen de digitale foto’s van m’n nieuw verworven 4-zitsbankstel zien. “Goed hè? Goed hè? Maar € 50,-! En voor dat geld heb ik ook nog eens 2 bijpassende stoelen op wielen!”, riep ik. “En ze komen alles morgen brengen!” “Dat is heel mooi Luun, maar hoe krijg je dat ding naar 2 hoog dan?”, vroeg iedereen. “Gewoon tillen! En ex S. komt helpen”, zei ik compleet zeker van m’n zaak. “Nee, maar jullie trappenhuis is veel te smal. Die bank is gigantisch. Monstrueus. Dat past niet. Ik weet het zeker. Ik zou hem omhoog takelen als ik jou was”, zei iemand. “Wat?”, vroeg ik. “Ja, door het raam, aan een katrol”, hoorde ik. “Nee, daar begin ik niet aan. Als het niet lukt, dan laat ik ‘m buiten staan. Dan hoef ik ‘m niet meer. Maar het gaat passen. Echt”, zei ik. Niemand geloofde me. Niemand. De mannetjes van de winkel zouden tussen 12.00 en 15.00 de bank met stoelen voor de deur afleveren. Ex S. zat hier precies om 12.00 aan de koffie en de mannetjes stonden precies om 15.00 op de stoep. “Wat denkt u, past die bank hier door het trappenhuis?”, vroeg ik aan 1 van de mannetjes. “Nou, ik denk van niet”, zei hij. Ook de buurvrouwen van beneden kwamen zich ermee bemoeien. “Oooooh, nee hoor! Dat gaat niet. Wil je die omhoog krijgen? Nee, hoor, nee, die kan die bocht niet maken. Nee”, zei de ene buurvrouw en de andere buurvrouw knikte instemmend. Ook ex S. had er weinig vertrouwen in, maar hij hielp me toch, onder toeziend oog van beide buurvrouwen, met het naar boven sjouwen van de 4-zitter. Iets wat overigens in 1 minuut gebeurd was. Heerlijk! Heerlijk! Heerlijk, als je gewoon gelijk hebt.